Απρόβλεπτος, μια λέξη που αντηχεί στα αυτιά μου από μικρό παιδί.
Ίσως και να είμαι, ίσως και να μην μπορεί κανείς να βασιστεί στην επόμενη στάση μου, την επιλογή μου. Ίσως κανεις να μην μπορεί να σκεφτεί, το έχω πάει λίγο παρα πέρα από τον κοινό άνθρωπο.
Ίσως ούτε εγώ, βλέπεις υποτίμησα τον εαυτό μου ως καλλιτέχνη των φυλών της νύχτας.
Μια βρώμικη και καθάρια φυλή σαν την δική μου , δεν έχει στάνταρ, δεν έχει όρια, δεν έχει πρέπει.
Μόνο ηθικούς φραγμούς έχει και μεγάλη αυτοπειθαρχία για να μπορείς να κοιτάς στα μάτια τους πάντες με χωρίς να ντραπείς για τις επιλογές , σωστές η λάθος.
Αναδρομή στο παρόν κάνω και προσπαθώ να με καταλάβω, αναρωτιέμαι, στοχάζομαι και αυτοτιμωρώ τον εαυτό μου, διότι δεν ζήτησα ποτέ τίποτα για μένα. Δεν μετανοώ, διότι δεν εννοώ πως πρέπει να περιμένω τίποτα και ποτέ.
Ο πάρκερ τσουλάει ατίθασα στο χαρτί μαζί με την ξυραφισμένη σκέψη μου χαμογελώντας στο τώρα. Μεγάλη υπόθεση το να ρέουν οι σκέψεις στο χαρτί σαν το νερό της πηγής.
Ίσως τελικά να έχουν δίκιο ορισμένοι τρελοί φίλοι και να έχω ταξιδέψει πολύ στο πείραμα της ζωής και ντριπλάρω την ίδια την ζωή μου με κυβικό και συνάμα ποιητικό τρόπο που δεν κατανοώ γιατί δεν θέλω. Ίσως να θέλω μόνο να δώσω τόσα που δεν μπορώ να διοχετεύσω σε μια καταρρακωμένη κοινωνία. Ίσως απλά να κάνω ποίηση όταν οι άλλοι καλλιτέχνες κάνουν δημόσιες σχέσεις.
Τώρα που το σκέφτομαι χωρίς να ξέρω τι γράφω, χωρίς να αλλάξω στην μετάφραση τίποτα , ναι είμαι απρόβλεπτος γιατί έχω να πω κάτι πολύ σοβαρό.
Δεν το έχω καταλάβει αλλά ποτέ δεν πέρασα απαρατήρητος και έχω την μεγάλη τιμή να βροντοφωνάξω… εμένα οι φίλοι και σύντροφοί μου έχουν τα ονόματα των αξιών μια ωραίας και αληθινής ζωής. Εισέπραξα μόνο ότι μου δόθηκε και από σκατά το έκανα χρυσάφι. Οι αξίες της ζωής δηλαδή θα είχαν τα ονόματα όλων. Πόση ευτυχία είχα στην ζωή μου τελικά.
Όμως μου λείπει κάτι, η μούσα εκείνη που θα με ταξιδέψει σε κείνο το μονοπάτι που δεν τόλμησα να περπατήσω νομίζοντας πως η αναξιότητα μου ήταν ανυπέρβλητη..
δεν ΄ξέρω αν μπορώ να το ζήσω , δεν με νοιάζει, αλλά αν βρω ψίχουλα από δαύτο, θα τα πάρω και θα τα κάμω φυλαχτό….δεν ξέρω γιατί ούτε τι γράφω μα ξέρω πως θα τα στείλω σε μια ψυχή χωρίς λόγο και χωρίς να ξέρω τι και πως το είπα. Το γιατί είναι απλό. Ναι . Είμαι απρόβλεπτος. Και απρόβλεπτα θα χαλάω τις χαρές κείνων που αδικούν ψυχές και ζωές..
