Θοδωρής Φλου

Εσένα αδελφέ, που η κατάσταση σε ανάγκασε να κάνεις άλλη ζωή από αυτή που ζήταγε το παιδί μέσα σου. Τώρα ήρθε η ώρα σαν μεγάλος που έγινες και μπορείς να κρίνεις. Η έτσι νομίζεις εσύ και να κατακρίνεις για κέρδος εφήμερο, σκέφτηκες πως είσαι απλά ένας αμνός;
Σκέψου, τόσοι λύκοι γύρω κι όμως μπορείς να κρίνεις γιατί επέτυχες το στόχο. Ας πούμε χρήματα, καταξίωση, οικογένεια, σπίτι, καλό αμάξι, άντρα ή γυναίκα, παιδιά κι όλα τα έκανες νομίζεις. Μα νιώθεις ένα κενό κάπου κάπου αν κάτσεις και σκεφτεί γιατί;
Εύλογη ερώτηση. Οκ αλλά εγώ θα ρωτήσω την σιωπή σου για να μην σ΄ ακούσουν οι λύκοι που την μεταθέτεις ε; Μα ναι στον επόμενο, χωρίς να ρωτήσεις αν έχεις το δικαίωμα. Όχι εσύ που μεγάλωσες και επέτυχες, δε έχεις δικαίωμα να δώσεις συμβουλές και να κρίνεις τον νέο. Το μόνο δικαίωμα που έχεις είναι να ρωτήσεις για τα όνειρά του. Τι σκέφτεται, πως βλέπει τη ζωή, να γίνεις πιο παιδί και σιώπησε σαν να ναι δίπλα λύκος και άκου, άκου.

Ρώτα, ρώτα το όνειρο και τότε θα μπορέσεις να συμβάλεις σε βοήθεια προς το μέλλον του. Θα δεις θα δώσει μόνο του τις απαντήσεις.

Κάποιες σωστές, κάποιες λάθος, δεν πειράζει, τότε θα ρωτήσει το παιδί χωρίς να φοβηθεί κι αυτό νομίζοντας ότι ο λύκος θα το φάει και πάει στο κοπάδι. Τότε σίγουρα ο τσοπάνης, θα το δώσει στο χασάπη κι αυτός θα το πάει ΣΤΟ ΣΦΑΓΕΙΟ. Θα ‘χεις εσύ την ευθύνη, σκέψου ο λύκος σκοτώνει για τροφή. Ο βοσκός τα δίνει στο χασάπη για χρήματα ο χασάπης χωρίς έλεος και κόπο για περισσότερα χρήματα, ο λύκος ένα. Ο τσοπάνης δεκάδες η εκατοντάδες, ο χασάπης χιλιάδες, μην πω εκατομμύρια.

Σιώπησες για πρόσκαιρο κέρδος, τώρα η σιωπή σου αμνέ είναι για να νικήσει το παιδί σου. Σώπα μπρος τα όνειρά του μην το φιμώνεις κι αυτό μην βελάξει.
Το μικρό παιδί που έχεις κρυμμένο μέσα σου φωνάζει δεν το ακούς; Ας φτιάξουμε όλοι λίγη αγάπη, που τόσο λείπει ή σιωπή του αμνού. Ας είναι για καλό στο νέο παιδί και στο κρυμμένο παιδί μέσα μας. Ας τους ανοίξουμε το παράθυρο της ελεύθερης βοσκής μάθησης στο βοσκοτόπι της ζωής .

Αμνέ ΣΩΠΑ και ΡΩΤΑ. Θα μάθεις πολλά από τα παιδιά και μετά αυτά από σένα άλλωστε εσύ που δεν βέλαξες να ακουστείς. Δεν έχεις το δικαίωμα να φιμώσεις και τα παιδιά, αν θές βέλαξε μαζί τους. Γιαυτά για σένα για τα αγέννητα, το δικαίωμα της ζωής. Η σιωπή σου αμνέ τιμωρεί τα παιδιά σου, μην το ξεχνάς.

Αφορμή η φωτογραφία που μας δηλώνει την σάπια μας κοινωνία.

 Αρχίζω  να θυμάμαι την εποχή της απόλυτης αμφισβήτησης προς κάθε στερεότυπο της τότε εποχής. 

 Ήταν περίπου στα 70 έτη,  αρχοντάνθρωπος, πότης και αριστερός. Θύμιζε λίγο Μάνο Κατράκη, ο λόγος λιγοστός μα πλούσιος. Εγώ 15 ετών έβαζα ούζα κονιάκ και έφτιαχνα σουβλάκια  μετά το σχολείο. Είχα αρχίσει τα πρώτα γραπτά μου που δεν έσκιζα μα κράταγα σε ένα σπιράλ τετράδιο με τον Ντιέγκο από έξω. 

 Η εποχή του Αντρέα με τον άνεμο του νεοπλουτισμού στα σκαριά αρχίζει να δείχνει  την πορεία του νεοέλληνα. Φυσικά ο Χάρυ Κλιν μας προειδοποιούσε. 

 Τα κατάλοιπα κατά της αριστεράς υπήρχαν έντονα κι εγώ δεν μπορούσα σε τέτοιο περιβάλλον επαρχιώτικο να δηλώσω με στόμφο το πιστεύω μου.  

Οι τότε Χριστιανοταλιμπάν σε χλεύαζαν σε κράταγαν στην απέξω σε πέταγαν γενικά έξω από τις ευκαιρίες ζωής. Οι δε δήθεν προοδευτικοί να φάμε λεφτά από την Ευρώπη, λες και δεν θα τα επέστρεφαν ποτέ τα ζωντόβολα. Οι πρώην μετανάστες που γύρισαν Ελλάδα να μην χέζουν να μην πεινάσουν. Ζώα πήγαν βόδια γύρισαν κατά βάση.  

 Αυτό που όμως εμένα με έκαιγε και ήθελα την άποψη του κυρ Γιώργου ήταν το μένος των χριστιανών για όποιον δεν συμβάδιζε με τα δικά τους δεδομένα. Οπότε η ερώτηση ήταν σεφέστατη από έναν έφηβο προς έναν μακροννησιώτη. Πως τους αντιμετωπίζεις αυτούς ;  

 Την απάντηση δεν την περίμενα φυσικά. Με ρώτησε αν πιστεύω και λέγοντας δεν ξέρω, μου είπε ,μάθε τον Χριστό όχι τους δήθεν Χριστιανούς. Ο αληθινός πιστός φίλος του Χριστού δεν μαλώνει, δεν τρομάζει, δεν εκβιάζει, δεν κλέβει, δεν κυνηγάει τον πλησίον του. 

 Μου ξεκαθάρισε πως δεν είναι θρήσκος μα γουστάρει τον Χριστό, μα όχι αυτούς που στο όνομά του κάνουν τα ‘’όχι’’ του Χριστού. Μου μίλησε για τους κανονικούς φίλους του που τους ζηλεύει γιατί έχουν το δώρο να μπορούν να συχωρήσουνε. Εγώ προσπαθώ έλεγε μα ακόμα πνίγομαι στην Μακρόννησο. Φυσικά μου έδειξε ανθρώπους που δεν διατυμπανίζουν την πίστη τους μα την κάνουν πράξη.  

 Περάσανε τα χρόνια, έφτασα μισό αιώνα ζωής και κοιτώντας την αδηφάγο τηλεόραση και βλέποντας γύρω μου πολύ σφαιρικά, αντικρίζω μία απόλυτη βλακεία. Δεν θέλω να πω για κακία, ούτε για αποφυγή προς τα λάθη του καθενός. Μεγάλωσα βλέποντας την πτώση του τοίχους, την  καταστροφή της Γιουγκοσλαβίας και άλλους ΄΄ειρηνικούς΄΄ πολέμους, έχοντας πάντα το βλέμμα στην Παλαιστίνη. Στην Αραβική άνοιξη, στην Συρία, στον κόλπο, στην Αφρική κλπ κλπ. Θέλω πολλές γραμμές να γεμίσω αραδιάζοντας όλες τις πράξεις των βρώμικων πολέμων.  

Τώρα στον πόλεμο στην Ουκρανία σιχάθηκα να έχω άποψη, δεν θέλω να είμαι στο μέρος του παιχνιδιού σας. Όχι δεν θέλω ούτε την αιτία ούτε τον λόγο, βλέπω τα πρώτα αποτελέσματα. 

 Βλέπω παρασιτικούς πολίτες σε όλο τον πλανήτη, αυτό είναι θλιβερό, να μην βλέπουν καν την πολεμική μηχανή των πλουσίων να τους έχει πολιορκήσει. Παρασιτικοί πολίτες γιατί ακόμα βρίσκουν να φάνε. Παρασιτικοί πολίτες γιατί το συμφέρον τους είναι εδώ ή εκεί. Παρασιτικοί πολίτες που έσκυψαν το κεφάλι, η έκοψαν άλλου. Παρασιτικοί πολίτες που έφεραν παρασιτικούς πολιτικούς πολιτικούς να μας οδηγήσουν στον όλεθρο του απόλυτου ελέγχου και της δουλείας. Παρασιτικοί πολίτες που θέλουν την επιβολή των θέλω τους στους πιο αδύναμους. Παρασιτικοί πολίτες που ξυπνάνε για λίγο μετά κάποιο σοκ και ξανά στον εθελούσιο ύπνο του ωχαδερφισμού. 

Παρασιτικοί πολίτες που τρέχουν με τα κινητά έξω από το σπίτι μιας φόνισσάς που δεν υπάρχουν λόγια μέν, αλλά την βοηθήσαμε όλοι να κάνει το σόου της. Παρασιτικοί δημοσιογράφοι, παρασιτικοί  πολιτικοί και παρασιτικοί γκάγκστερ του χρήματος.  

Στα λόγια λοιπόν για τον Χριστό του αριστερού κυρ Γιώργου έχω να υποδείξω μόνο μία φωτογραφία που μας λέει, αυτοί είσαστε. Εγώ δεν είμαι θρήσκος μα πλέον θαυμαστής του Χριστού που δεν διψάει για αίμα, για μίσος, οργή και πόλεμο. Δεν διψάει για πλούτο και εξουσία μα συνχωρεί και δίνει ελευθερία. Αυτό που οι παρασιτικοί δεν μπορούν να δώσουν ούτε στο παιδί τους. Με μεγάλη λύπη σας λέω. Σας τα έλεγε ο δάσκαλος Βάρναλης. Και κάποτε θα έρθουν να σου πούν ότι είπανε στον Παύλο. Για το καλό σας/ 

Τους πιστεύετε; αν ναι είστε κι εσείς παρασιτικοί πολίτες. 

ΥΓ. Σας κούρασα, μα ήταν προσωπική ανάγκη να μιλήσω απλά, όπως νιώθω.