Αυτό τον καιρό της απομάκρυνσης από τους ανθρώπους, μην κρατάμε απωθημένα.
Πάρτε μια βαθιά ανάσα και με ότι δύναμη σας έχει απομείνει, τις μέρες τούτες της απομάκρυνσης των ανθρώπων βγάλτε από μέσα σας ότι είναι αυτό που σας καίει. Δεν είναι λίγο να βγάζεις ότι απωθημένο έχεις, μα βγάλετο εκεί που πρέπει και με το θάρρος της αλήθειας. Συνήθως εγώ τα βγάζω γράφωντας τις αλήθειες μου, όμως αυτό ποτέ δεν είναι αρκετό. Βρείτε το θάρρος και απευθυνθείτε στο κατάλληλο άτομο, εκεί που έχετε να πείτε αυτό που σας βασανίζει. Δεν υπάρχει λόγος να φοβηθείτε, ούτε και πως θα το δει ο άλλος, μα να μιλήσετε μέσα από την καρδιά σας. Αν χρειαστεί να κοπανήσεις και δυο τρία ποτάκια να πάρεις τα πάνω σου, κάντο, δεν πειράζει.
Μιλάω για τον εαυτό μου που είχα θάψει μια απολογία επί χρόνια μέσα μου, δεν είχα τη δύναμη. Προσπάθησα να το αποφύγω, να το βγάλω από το μυαλό μου. Δεν είμαστε όλοι καλοί στα λόγια, όμως αξίζει να προσπαθήσουμε, ελευθερία φέρνει το να βγάλεις τα εσώψυχά σου. Φυσικά αν σε ακούσει ο συνομιλητής τότε είναι το τέλειο. Νιώθεις ένα ξελάφρωμα, νιώθεις ότι δεν χρειάζεται να κρύψεις κάτι που πέρασε και δεν έκανες. Η αν νιώθεις πως αδίκησες ή αν αδικήθηκες πές το, χωρίς να σε νοιάζει το αποτέλεσμα.
Πάντα πάλευα χρόνια να πείσω τον εαυτό μου ότι όλα καλά με τον εαυτό μου και είμαι. Τα λάθη μου φυσικά οφείλω να τα πληρώσω και το κάνω. Μα δεν ήμουν πλήρως ικανοποιημένος γιατί δεν τόλμησα να πω όλα όσα ήθελα. Έψαχνα να βρω τι ακόμα δεν έχω κάνει και δεν έβρισκα. Όμως κάποια στιγμή διάβασα ένα παλιό γραπτό μου κι εκεί κατάλαβα πως ακόμα έχω ένα γραμμάτιο που αφορά κι άλλο άτομο, οπότε έπρεπε να το κάνω.
Φυσικά δεν είμαι από τα άτομα που κρύβομαι μα μερικά πράγματα τα θάβεις για να συνεχίσεις τη ζωή σου. Μα όταν νιώθεις πως είσαι ευτυχισμένος και καλά, έρχεται το παρελθόν να σε κουνήσει από την θέση σου, τότε ξέρεις ότι κάτι λείπει.
Ε λοιπόν τα κατάφερα αν και δεν έκανα την κίνηση, οπότε ίσως και η τύχη, ίσως η στιγμή. Μόλις άκουσα την φωνή που σχεδόν έχω ξεχάσει μου ήρθε ότι έγραψα. Πήρα τη δύναμη και έκανα αυτό που έπρεπε για να ελευθερωθώ . Όχι τελείως γιατί έχω ακόμα κάτι από το γραπτό που με κάνει να ντρέπομαι και δεν το έχω πει ακόμα. Δεν φτάνει ούτε ο πνευματικός, ούτε ψυχολόγος, ούτε φίλος. Πρέπει να ομολογήσεις εκεί που πρέπει εκεί που τα έκανες σκατά, εκεί που έφταιξες, εκεί που πλήγωσες. Εξήγησε γιατί, μα πρόσεχε μόνο αλήθεια, μην κρύψεις ούτε παρανυχίδα.
Κοίταξε στα μάτια και ζήτα συγνώμη για ότι ευθύνεσαι, πες ότι σε πόνεσε. Μην βάλεις το ΑΝ δεν με ακούσει; Ε και τι έγινε; Άκουσες τον εαυτό σου να το λέει. Ας το ακούσει κι ο ενδιαφερόμενος, αυτό είναι το τίμιο. Αυτές τις μέρες ας διώξουμε ότι μας πονάει, γιατί έχουμε ήδη πολύ πόνο από όσα συμβαίνουν . Όμως αυτές τις μέρες της αποξένωσης ας νιώσουμε ότι δεν έχουμε κακίες και πίκρες. Αν βγούνε όλα,φεύγουν. Το έκανα και είμαι χαρούμενος κι ας μην το περίμενα και φυσικά θα τελειώσω ότι άρχισα. Τώρα όμως νηφάλιος όπως πάντα, δεν χρειάζομαι τίποτα τελικά, ούτε εσείς, νιώστε απλώς πως είστε ακόμη άνθρωποι.
Υ.Γ.. ΜΗΝ ΚΡΑΤΆΤΕ ΜΕΣΑ ΣΑΣ ΠΛΗΓΕΣ. ΟΧΙ ΤΩΡΑ
Υ.Γ. ΈΝΑ υπέροχο τραγούδι για το λόγο του να μιλάμε, σε ποίηση Τάσου Λειβαδείτη.