Ποίημα και έργο του Κώστα Βιτάλη, που με τον καυστικό λόγο και τον οπτικό, μέσω των έργων του δεκαετίες τώρα, μας δίνει τροφή για σκέψη. Αντισυστημικά μας δίνει την κουβέντα με το διάβολο τις μέρες τούτες. Κάποια στιγμή αν το θελήσει ο ίδιος θα παρουσιάσω το έργο του που θέλησε να μείνει έξω από τα σαλόνια των γκαλερί της υποκρισίας.
Ο διάβολος μια νύχτα φανερώθηκε
και μ’ όσα είπε, μάλλον δικαιώθηκε,
από τον μεταξύ μας τον διάλογο
τίποτα δεν μου φάνηκε παράλογο.
“Άκουσέ με, να δεις…”, μου λέει κοφτά,
“διόλου δεν ευθύνομαι γι’ αυτά.
Δημόσιο με έκαναν υπάλληλο
να σε τρομοκρατώ, τον πιο κατάλληλο!”
“Και όλα ετούτα, τώρα που σε δέρνουνε
κι εσύ πονάς, ενώ εκείνοι κουκιά σπέρνουνε,
με διέταξαν να σου τα επιβάλλω
και το μυαλό που θέλουν να σου βάλλω!”
“Και σου μιλώ από αιώνες πείρας,
πως δεν είναι τα τρία κακά της μοίρας
μα έρχοντ’ απ’ τον δέσποτα αφέντη,
που σ’ ήθελε μαλάκα και λεβέντη!” Vitos Vitou.