Ξέρεις που θα με βρεις αν χαθώ. Δεν είναι δα και δύσκολο.
Κάπου εκεί στις γειτονιές που αράζουν οι αδέσποτες ψυχές, εκεί που τα κουστούμια και τα στρας γίνανε λυσσασμένα σκυλιά.
Εκεί που η ανθρώπινη ζωή δεν είναι ούτε ένα πακέτο τσιγάρα, εκεί που η αγοραπωλησία είναι με την ζωή και την αξιοπρέπεια. Εκεί που πωλούν παραμύθια, σώματα, σάπιες ηδονές. Εκεί που χλεύασαν οι καθωσπρέπει την ζωή την μουσική την ζωγραφιά και τα γραμμένα πρόχειρα χαρτιά των τρελών και των ξεβρασμένων από την ζωή.
Εκεί που βρίσκονται όλοι όσοι περίσσεψαν από τις ζωές των άλλων.
Εκεί που αποφάσισαν άνθρωποι και ψυχές να λείπουν από την δική σου ζωή μην στην μαυρίσουν.
Εκεί που τίποτα δεν θυμίζει την θαλπωρή που σου δείχνει ο δάσκαλος του γυαλιού.
Εκεί που περνάει κάνοντας το Σταυρό της η κυρά Κατίνα κι ο κυρ Παντελής.
Εκεί που η μπότα η το γκλοπ του μπάτσου θυμίζει ναζί.
Εκεί όμως μπορεί να βρεις αγνές ψυχές που δεν άντεξαν στον κόσμο σου.
Ναι εκεί θα με βρεις γιατί αυτές οι αδέσποτες ψυχές είναι σαν τα πεινασμένα αδέσποτα σκυλιά που σου γλύφουν το χέρι από ευγνωμοσύνη.
Εκεί που αλήθεια και ψέμα έρχονται να γίνουν ένα. Μπερδεμένα βλέπεις όλα μα καθαρά πράγματα.
Εκεί ψάξε με, είμαι ένας από αυτούς που απλά δεν υπάρχουν στην κοινωνία του πρέπει. Εκεί μπορείς να βρεις μέχρι και άγιο. Μπορεί και Άγριο, μα δεν έχει σημασία.
Μια ματιά μια ψυχής αδέσποτης. Ναι πως να μην γίνεις ένα με κείνη την ματιά που ξεγυμνώνει κάθε τι ανθρώπινο έχεις?
Ένα αδεσποτάκι σε αδέσποτα δίπλα σε γειτονιά αδέσποτων , κάπου εκεί θα με βρεις αν θες.
Βλέπεις προτίμησα να απουσιάζω από το να περισσεύω.