Έρχονται στιγμές, που το κεφάλι δεν αντέχει να χωρέσει την απόγνωση , την πίκρα, και τα χαμένα θέλω, εκείνα όμως πέταξαν ,τα δεδομένα άλλα πλέον μα δεν το βλέπεις εκείνες τις στιγμές, νιώθεις έρμαιο των κυμμάτων της αδιαφωρίας των ανθρώπων που ήθελες να χεις διίπλα σου….Ε τι να κάνουμε? δεν τους είχες…ωραία , το ζήτησες και στο αρνήθηκαν? τότε δικαιολογησέ τους…ποιος σου είπε ότι είναι δεδομένοι κάποιοι άνθρωποι?ποιος σου είπε οτι μπορούσαν? Δεν είσαι το επίκεντρο των πάντων και δες τι έκανες εσύ για σένα και άσε την τύχη και την στιγμή να κάνει τη δουλειά της με το γιατρό, κυριο ΧΡΟΝΟ …βρες τα θετικά μα ψηλάφησε τα προβλήματα που μπορεί ο μόνος ένοχος να είσαι εσύ…Γνωρίζεις τον εαυτό σου? Πρόσεχε την απάντηση , δεν την λες σε κάποιον άγνωστο, την λες σε σένα και βρες στο ψάξιμο την ρίζα του θολωμένου μυαλού…..χαλάρωσε και γίνε νερό που κυλάει στη ρεματιά, αφήσου και δες πως όλο το πρόβλημα ήταν κάτι σαν το γλυφιτζούρι που πέφτει στο πιτσιρίκι ή το παγωτό και κλαίει…για να πάρεις ζήτα, άλλα μην απαιτείς και πριν λάβεις δώσε κι ας τέλειωσαν όπως νομίζεις όλα μέσα σου…έρχετε καλύτερη στιγμή και σου γνέφει να πας κοντά της,να κοίτα, κοίτα να την. Σε πλησιάζει, μην τρομάξεις και φύγει….ΚΟΙΤΑ, ΑΚΟΥ ,ΟΣΦΡΗΣΟΥ, ΝΙΩΣΕ.
ΑΠΟΨΗ-ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Μανιασμένα τα κύματα, που κυκλώνουν το βράχο που γίνετε η σωτηρία σου,όμως μην φοβάσαι , δεν σε παίρνει μαζί η καταπιώνα αγριεμένη θάλασσα , όπως δεν πήρε το βράχο που με σιγουριά στέκεται αγέρωχα και με τσαμπουκά απέναντι της, είσαι κι εσύ μέρος του βράχου τώρα , περίμενε με τον χρόνο τον Α ΧΡΟΝΟ, θα καταλαγιάσει ,και εσύ θα βγείς στην στεριά, έστω και κουρασμένος
Πάρε μαζί σου το θετικό,σταμάτα τον χρόνο, άδειασε τα σκουπίδια από το μυαλό σου,και σαν ΕΙΡΗΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ περίμενε. Η στιγμή που θα βρεθεί η ευκαιρία θα έρθει σαν λύτρωση ,με χαρούμενο τέλος επεισοδίου τραγικής ταινίας. Δεν ζείς μόνο εσύ τον παραλογισμό της εποχής ,ούτε ποτέ υπήρξαν αθώες εποχές, και κανείς ΑΘΑΝΑΤΟΣ δεν είχε εχθρό το θάνατο, απλά γνώριζε πως η αυγούλα η δροσάτη θα ναι το πέρασμα ,και πόσο κρίμα είναι να μην βλέπουμε στην απόγνωση και την απελπισία, την ευκαιρία να βρούμε την καμουφλαρισμένη, χαρά της δύναμης να λέμε στο μονόπρακτο της απολογίας μας στον καθρέφτη της ψυχής μας την αλήθεια;;;
Ε λοιπόν σφιξε την γροθιά οπλίσου με άχρονο χρόνο,και δώσε την ευκαιρία να απολαύσεις την δυσκολία, που ίσως αύριο θυμηθείς τον πόνο που ειχες παιδάκι, σαν έπεφτε το παγωτό που λαχταρούσες…Τώρα γελάς μα τότε ήταν μεγάλη πληγή στην αθώα παιδική σου στιγμή,μην χαλιέσαι έτσι θα γίνει και τώρα,και μετά αυτάρεσκα θα γελάς γιατί είχες τα αρχίδια να βαρέσεις την απόγνωση και να την μετατρέψεις σε ένα ακόμα θετικό κάλεσμα ζωής…εγώ θα είμαι στο μπαρ να αφήσω την ψυχή σου να την ζωγραφίσεις με χρώμα άχρωμο…και η μπάρα ακούει κ φωτογραφίζει ψυχές και στιγμές.. ΧΤΥΠΑ ΔΥΝΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΧΑΡΑ.