Είναι τόσα πολλά που ταλανίζουν το μυαλό όλων ,τούτη την εποχή ,θέλοντας και μη, προσπαθείς να βγάλεις μια άκρη ,να δώσεις η να πάρεις λύσεις, από απανθρακωμένες ψυχές η τρέχοντας σε ειδικούς για να φανεί η άκρη το νήματος ..Δεν διαφωνώ ,έτσι είναι ,έτσι ήταν, έτσι θα είναι όσο οι άνθρωποι και πόσο μάλλον ,αυτούς που λέμε τους αγαπάμε[μεγάλη κουβέντα ετούτη] δεν τους μιλάμε ούτε τι μας βασανίζει ,ούτε τι τους βασανίζει η τι νιώθουν..Αν δεν ρωτήσεις πως θα μάθεις; αν δεν πεις την σκέψη σου πώς να τρυπώσει ,όσο και να θέλει ο άλλος στο μυαλό σου και να ‘’πετάξει σκουπίδια’’απ το κεφάλι σου? Δεν είμαι αντίθετος ούτε στο γιατρό της εποχής ,ούτε στον πνευματικό, και δεν θα μπορούσα άλλωστε εγώ που ζητάω ελευθερία να στερώ ελεύθερη βούληση,και δεν θελω.
Όμως έχω ερωτήματα να θέσω, νομίζω πολύ απλά ,όπως το κάθε πρόβλημα γίνετε απλό όταν θελήσουμε να ζούμε για εμάς χωρίς να ενοχλούμε ,χωρίς να νιώθουμε θνητοί είμαστε? Όχι, όσο ζούμε την κάθε στιγμή σαν να είμαστε αθάνατοι ,όχι όσο μπορούμε κ έχουμε το θάρρος να μιλάμε μεταξύ μας, έλα λοιπόν ας μιλήσουμε για όλα τα ‘’αθάνατα’’ της ψυχής, έλα μίλα μου, ρώτα με ,αν μ ‘αφήσεις θα ρωτήσω κι εγώ.
Εχω φίλους που μιλάμε μα πλέον μια κουβέντα μας είναι ολόκληρο βιβλίο ,κι ο λόγος τόσο απλός… .δεν φοβηθήκαμε να μιλήσουν οι ψυχές μας, και σε κάθε μου χαρά χαίρονται μαζί μου, λυπούνται μαζί μου κι εγώ το ίδιο, κάθε τους χαρά είναι και μια χαρά δική μου, είναι τόσο απλό…. αφήσαμε τις ψυχές κ τις απαντήσεις γυμνές να κολυμπάνε στην θάλασσα που κολυμπάει η Αλήθεια με τις ‘’κόρες της’’.
Μη φοβάσαι λοιπόν μίλα μου, μίλα σε κάποιον που νιώθεις πως νοιάζεται μη μου πεις κανείς σε διαψεύσω αμέσως γιατί ήδη θα έχεις εσύ προλάβει να το κάνεις… βγάλε τα ερωτήματα και πεταξέτα στο τραπέζι της συζήτησης, άνοιξε φύλλο για ένα παιχνίδι, ας ζητήσουμε την απάντηση, από τον ‘’ΖΟΡΜΠΑ’’ η αν θές από τον ΛΙΑΝΤΙΝΗ η τον ΒΑΡΝΑΛΗ , η μήπως και τον εν ζωή κύριο ‘’δεν ξερω’’ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟ? Η μήπως από τον Θεό;
Χωρίς να μιλάμε τι ζούμε? Τι ψάχνουμε στη σιωπή? πως να καταλάβει κάποιος την εσώκοσμη μας μαραθώνια πάλη? Μίλα μου ,έλα κάντο με κάθε τρόπο, ακόμα και να με βρίσεις ,η ζωγράφισε ότι θες να πείς ή γράψτο σύνθημα στο πακέτο των τσιγάρων κι ας το πετάξεις μετά, δεν πειράζει βγήκε ,μίλησε ,το άκουσα την ώρα που σχεδίαζες ,μιλούσες κείνη την ώρα.
Ελα να μιλήσουμε ,να μοιραστούμε κ να μετρήσουμε το μπόι του ανθρώπου την ώρα που γίνετε κομμάτι του ΘΕΟΥ ,ελα πάμε αντάμα να μιλήσουμε, ρωτήσουμε ο ένας τον αλλον ,πάμε στο ταξίδι ίσως μαζευτούμε πολλοί, μόνο να μιλήσεις και το παραμύθι γίνετε ζωντανό μπροστά σου και σου χαμογελάει…είδες; ΜΙΛΑ ΜΟΥ Η ΑΠΛΑ ΜΙΛΑ…
