Όμορφη πόλη, στολισμένη με φώτα πολλα,
σαν χριστουγγενιάτικο δέντρο φαντάζεις
απο μακριά…..
μα εγώ βλέπω άδεια κουφάρια κενά,
δεν έχω ανάσα δεν βγαίνει μιλιά,
Όμορφη πόλη
χαθήκαν όλοι, όνειρα στη φορμόλη
χαθήκαν όλοι
και να μαι ξανά στην επαρχία
να βλέπω ξανά μια αδικία,
γυρίζω στον τόπο μου μα, δεν είμαι απο δώ
δεν ξέρω ποιος είμαι τι κάνω και εγώ….
Όμορφη πόλη ,Αθήνα μοιραίο χωριό,
μα νιώθω μονάχος ακόμη κι εδώ,
μα η πιο μεγάλη στιγμή να ναι αυτή,
να ξέρεις δεν είσαι από πουθενά…
να ξέρεις πως αφήνεις σοκάκια του μυαλού σου σκοτεινά,
Όμορφη πολη στολισμενη σαν χριστουγγενιατικο δεντρο…..
Μα όμορφη πόλη δεν έχεις φώτα
δεν είναι σαν πρώτα
τα χρόνια εκείνα
αχ αθήνα αχ αθήνα
Πίσω στο χωριό δεν είμαι εγώ
ποιος είμαι δεν ξέρω ,τι κάνω εδώ?
θέλω να φύγω, να πάω, να πάω που?
άσε γυρίζω στα ταξίδια του μυαλού….
Όμορφη πόλη μοιραίο χωριό
το βλέπω ,το νιώθω ,χάθηκε το μυαλό.
Αχ Αθήνα, αχ Αθήνα, αχ μοιραίο χωριό.