Λοξοδρόμησε η καρδιά για λίγο.
Χαμογέλασε σε μια άλλη που ήταν κι αυτή ραγισμένη. Ω μα κοίτα. Το ράισμα δεν φαίνεται πλέον…
Κυνήγησα την μοναξιά και την έκανα αδερφή . Μα κείνη στους ανθρώπους με στέλνει πάλι.
Ξεσκισμένα ξημερώματα. Λοξεμένα αισθήματα.
Αχτίδες φως διάσπαρτες σε μια ανήσυχη μοναχική νυχτιά που βρίσκει καταφύγιο σε λέξεις…….
Άραξε σε μιαν άκρη. Γέμισε το ποτήρι ζωή. Κάντο κοκτέιλ με τρέλα και rock n roll που αγαπώ.. Τράβα γερή τζούρα απ΄ το τσιγάρο. Μεγάλη γουλιά κέρνα με να πιώ να ξεδιψάσω. Χτύπησες την πόρτα να μπεις. Μα, μα ήμουν έξω και σε περίμενα στον κήπο της ελευθερίας. Ναι το ξέρω δεν τον είδες, γιατί δεν είχε φράχτη. Ο φράχτης κρύβει τον κήπο της καινοδοξίας.
Γύρνα πίσω. Εδώ στο κήπο υπάρχει το ποτό και το άρωμά σου να σε μεθύσουν ζωή.Σε περιμένει μια ξεχωριστή νυχτιά με τον Μορφέα. Έχει υποσχεθεί να σε κοιμίσει στα σύννεφα με τα παραδεισένια δροσερά να λούζουν το κορμί σου. Αφέσου, βγες από το ψεύτικοί δηθεναγκασμό του μετά.Είναι τώρα κι είναι η ώρα ακριβώς.Αν σε κάλεσε ο Μορφέας εγώ να πηγαίνω τώρα.
Έχω μια αποστολή.
Την θυμάσαι?
Ναι αυτή είναι. Να σε κάνω να γελάσεις πριν ξυπνήσεις
.Εκει που νόμιζα πως χάθηκε η ηδονή σε κορμί και μυαλά, δάχτυλα ένιωσα να κυλάνε στη σάρκα μου και να ξαφνιάζουν το είναι μου, το εγώ μου. Να εκτελούνται οι άχαρες νύχτες και ήμερες από την αγνότητα της στιγμής. Κύματα παροξυσμού ανεξέλεγκτα και φέρνουν έκσταση σε κάθε στιγμή, σε κάθε εκατοστό, σε κάθε σκέψη. Σε όλα όσα δεν φανταζόμουν πως θα μπορούσαν να προφέρουν την απόλυτη ηδονική στιγμή που δεν θέλει να τελειώσει. Τρεμάμενα κορμιά, εκστασιασμένα μυαλά, σε μια λογική που παρασύρει χείμαρρους δροσιάς στα καμένα κορμιά, στα κουρασμένα μυαλά μια ξεκούραση και μια ξαλάφρωση .
Ένα ξεκούραστο σώμα και ένα ήρεμο πνεύμα αφού γίνανε ένα χωρίς κόπο . Η ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της με το ωραίο πρόσωπο και ένα μόνιμο οργασμό….. Ήταν όνειρο η αλήθεια?
