Κορονοιάδες μέρες, σας ευχαριστώ

Ας δούμε λοιπόν μέσα στην μαυρίλα και κάτι θετικό, και δεν μιλάω για ότι λένε τα φερέφωνα της εκάστοτε εξουσίας, κυβέρνησης η αντιπολίτευσης. Δεν θα συνταχτώ με τίποτα απολιτίκ…διότι δια εμού δεν υπάρχει πολιτική και πως να υπάρχει όταν οι υποτίθεται πολιτικοί είναι απλά διεκπεραιωτές. Οπότε τα πολιτικά στην άκρη, ας πάμε στα θετικά.

Δεν ξέρω αν εγώ είμαι ο τυχερός ή συνέβη και σε άλλους μα δοκιμάστηκαν οι ανθρώπινες σχέσεις σε τούτο το πείραμα…

Προσπάθησα να αντλήσω ότι καλό υπάρχει και είναι ρε γαμώτο άφθονο…
Φυσικά να θες να δεις την ομορφιά μέσα στην καταστροφή εκατομμυρίων ανθρώπων, εγώ είδα ομορφιά απίστευτη, οι φίλοι για άλλη μια φορά ήταν όλοι εκεί παρόντες.
Ρε οι μπαγάσιδες κανείς μα κανείς δεν με γράψε στην σόλα της παντόφλας του δωματίου, κανένας δεν φέρθηκε με παρτακισμό;

Μα, θα μου πεις εμένα με γράψανε.
Φίλε, ή φίλη κάτι δεν πάει καλά με σένα. Ούτε εγώ έγραψα κανέναν, έτσι νομίζω, ούτε αυτοί με έγραψαν. Όσο ,μπόρεσα έδωσα και πήρα ψυχολογική δύναμη και μας έμεινε το χαμόγελο.
Όλοι βρίσκαμε στο μαύρο αχτίδες φωτός, οπότε φίλε μου αν πάει κάποιος να σε παρασύρει στο γκρεμό, εεε σ’αυτόν πες άντε χέσου. Σε τούτες τις μέρες είδα αφύπνιση συνειδήσεων και εγώ ένοιωσα χαρα για τους χιλιάδες που διάβασαν κείμενα μου. Με τι χαρά μου χάρηκαν και οι φίλοι μου, τι όμορφα εκεί έξω…

Είδα ανθρώπους να έχουν ανιδιοτέλεια χωρίς φανφάρες και τυμπανοκρουσίες, είδα ομορφιά και όλοι όσοι άφησαν τον φόβο πίσω τους να είναι πιο ανθρώπινοι, σίγουρα με τόση σπορά φόβου κατοχικής εμπνεύσεως μετά του θανάτου είναι σημαντικό να νικήσεις το φόβο και πιο πολύ η αφύπνιση πως ούτος η άλλος ο θάνατος είναι το μόνο σίγουρο.

Τότε ζήσε όμορφα.
Νοιώσε ομορφα χωρίς να βάλεις σε κίνδυνο κανέναν, και άπλωσε την ψυχή σου σαν τεράστιο χέρι βοήθειας. Αν και πάλι δεν το περίμενα ανθρώπους με βιβλία, ηδονίστηκα…εεειιι μην το πάρετε στραβά άλλο πράγμα η ηδονή στην ελληνική γλώσσα αλλιώς θα έλεγα καύλωσα, τι όμορφο στο παγκάκι μια νεαρή με ένα βιβλίο του Παπαμάρκου, παραδίπλα ένας κύριος με ένα της Δημουλά και στην βόλτα μου πάνω πέφτω σε κάποιον που διάβαζε την Γκέμμα του Λιαντίνη. Ηδονίστηκα, συστηθήκαμε, γνωριστήκαμε και ήπιαμε καφέ σαν κολλητοί. 

Κατά την ταπεινή μου άποψη αφήστε τις αισθήσεις προς την φωτεινή επιγραφή που γράφει ΖΩΗ όσο δύσκολο και να είναι, γιατί θα έρθουν χειρότερα παιδιά.
Άνθρωπε μείνε άνθρωπος, στις κοροναιάδες μέρες γνώρισα πολλούς με ανιδιοτέλεια άπλωσε το χέρι σου στο διπλανό θα σωθείτε μαζί, όσο για μένα; Οι φίλοι ότι καλύτερο για τον άντρα.

ΥΓ Ελπίζω κι άλλοι να βλέπουν χαμόγελα στο χάος
ΥΓ2 Δεν περίμενα οι σκέψεις και απόψεις ενός αλήτη να διαβαστούν από τόσα μάτια. 
Ευχαριστώ.